Eind februari was het zover. De jaarlijks terugkerende, enige echte FRESH Consultancy Week stond voor de deur. Dertig pientere jongens en meisjes hebben zich, gestoken in hun beste zondagskleding, drie dagen lang gedreven tot het uiterste. Weinig slapen en veel presteren, met het nodige pilsje om de hersenen draaiende te houden. Onder de glimmende pakken zag je zo nu en dan wel een geitenwollen sok tevoorschijn komen, het thema van dit jaar was namelijk de Circulaire Economie. Business formal gehuld in een recyclebare Groenlinks verpakking. 

Het object dat centraal stond was de Koninklijke Bibliotheek, met als opgave een duurzame herontwikkeling. Waar de boeken vroeger verslonden werden door hordes aan gretige lezers en je aan stilteruimtes niet genoeg kon hebben, heeft ook de oer-oude bieb te leiden onder de digitalisering. Teruglopende bezoekersaantallen en een overbodige geworden opslagkelder waren, in combinatie met een gebouw dat wel een likje innovatieve verf kon gebruiken, de reden dat wij ingeschakeld werden. Groen én rendabel, dat was het idee. 

Gemotiveerd door de woorden van Albert Eistein: “Meer dan het verleden interesseert mij de toekomst, want daarin ben ik van plan te leven”, gingen wij met goede moed op pad. Eenmaal aangekomen viel me op dat de locatie op zijn zachtst gezegd verbluffend was, pal naast station Den Haag Centraal. Je zou bijna zeggen dat hier niks mis kon gaan. Echter, ik heb niet vaak een openbaar gebouw gezien waarvan de ingang zo lastig te vinden is. Of een leeszaal waar ik vanwege het gebrek aan daglichtinval bijna mijn hoofdlampje op moest zetten. De bouwvakker in mij, die helaas ook twee linkerhanden heeft, kreeg hier toch wel kriebelende vingers van. Maar eerst was het tijd om een constructief plan te bedenken. Want zoals in elk vraagstuk gold ook hier: “Een voorbereid mens telt voor twee.” Bij de officiёle opening kregen we een rondleiding door de KB en konden we, onder begeleiding van de Dutch Green Building Council en Phi Factory, kennismaken met de beginselen van de circulaire economie. Na een welverdiend weekend waarin iedereen deze evolutionaire denkwijze kon laten bezinken, was het tijd dat we onze eigen handen uit de mouwen gingen steken. 

Dag 1 was de dag van het concept. Een goed concept biedt naast een fundering ook een raamwerk voor verdere idee-vorming. Terwijl onze creatieve geesten op volle toeren draaiden beet Kondor Wessels het spits af met de eerste presentatie. Inspirerend, hoewel ik me nog steeds afvraag hoeveel mensen er daadwerkelijk uit vrije wil in hartje Zuid-Oost zullen gaan wonen. De tweede man die het podium mocht nemen was Saman Mohammadi, de self-made ondernemer. Zijn bedrijf, Re-Born genaamd, ontleent zo ongeveer zijn bestaansrecht aan de circulaire economie. Hij heeft ons in twee uur de uithoeken van deze kersverse niche-markt laten zien. Zijn lijfspreuk: “Be the change you want to see in the world”, is eigenlijk gewoon van Mahatma Ghandi. Maarja, beter goed gestolen dan slecht bedacht, zeggen ze dan. 

Dag 2 stond stiekem in het teken van Voltaire, onder de zinspreuk: “Als het een kwestie van geld is, is iedereen van hetzelfde geloof.” En dat waren we hoor, als makke lammetjes achter de excel-sheet. Er geldt immers, als de financiёle doorrekening klopt, zijn je plannen vanzelf wel goed, ook al zijn ze nog zo slecht. De (creatieve) boekhouders onder ons konden hun geluk dan ook niet op. De eerste presentatie van de dag was van G&S Vastgoed. ‘De snelle jongens’, zoals ze ook wel genoemd worden. Mischa Moritz kwam aanzetten met een blauw oog en een jasje dat niet dicht kon, maar zijn informatieve verhaal maakte dit helemaal goed. De prijs voor het groenste gebouw hebben ze met Wonderwoods in ieder geval in de pocket. Het schijnt dat de vacature van stadsboswachter binnenkort geopend wordt. Hierna was hoofdsponsor Fakton aan de beurt om ons te overspoelen met kennis, terwijl ze ons de avond ervoor ook al hadden beloond met een diner. Wat een top bedrijf! Aeisso Boelman kwam met een mini-college, dat zeker voor de mensen die iets minder gespecialiseerd zijn in het vastgoed een mooi handvat bood. Terwijl de hoofdjes al een beetje gingen hangen kwam daar als zonneschijn na regen het dynamisch duo van Dynamis tevoorschijn. Peppi en Kokkie, Jut en Jul, Bassie en Adriaan, ga zo maar door. Grapjassen, maar dan wel met inhoud. De meest interactieve presentatie tot dan toe, dus iedereen was weer wakker. En ik weet nu hoe je duurzaamheid mee kan wegen in een taxatie, ook niet geheel onbelangrijk. Het avondprogramma, de verassing, kwam in de vorm van een heus kinderpartijtje. Karten, lasergamen en friet in overvloed. Ik had het niet beter kunnen bedenken. 

Dag 3 was de dag van de waarheid. Want, om het cirkeltje rond te maken, moest natuurlijk het juridische plaatje ook kloppen. Loyens&Loeff kwam met het charme offensief, deed ons een dopper cadeau, en vertelde toen een verhaal dat ik prachtig mijn scriptie in kan fietsen. Wel was dit, aangezien er geen rechten student aanwezig was, de presentatie waar ik de koppies het hardste heb horen kraken. 

Na deze openbaring was het tijd voor de klap op de vuurpijl. De temperatuur steeg naar een hoogtepunt, de dassen gingen om, en de goede ideeёn rolden als warme broodjes over de toonbank. Ze waren zo sterk dat zelfs Hans de bibliotheekbaas af en toe beschamend zat te glunderen. De strijd werd uiteindelijk gewonnen door het team met als presentator de afstammeling van Peter Kuipers Munneke. Als hij over een aantal jaar niet het weerbericht aan ons voorschotelt eet ik mijn hoed op. Niets dan lof voor de winnaars; beste idee, beste invulling en de beste presentatie. Hulde. Maar toch bleek maar weer eens; wie het laatst lacht, lacht het best. De publieksprijs ging namelijk naar het afsluitende team, dat als enige echt de lachers op haar hand kreeg. Alle eer gaat uit naar Cazimir Boon. In de wandelgangen hoorde ik dat het Leids Cabaret Festival hem bij voorbaat als winnaar van volgend jaar heeft uitgeroepen. 

Met het laatste beetje energie werd de week afgesloten met (nog een) een borrel. Die gekke penningmeester had zijn zaken blijkbaar goed op orde, en zette de tap weer op standje onbeperkt. Nadat iedereen als een ware Airbnb-expat zijn rolkoffer het café in had gepropt kon de kastelijn nog een keer de tafel goed nat gooien. Het was zwaar, het was leerzaam, maar het was vooral ook heel erg genieten.